Wat is een 3D-camera?
In de meeste gevallen hebben 3D-camera's twee lenzen die het menselijk visionaire systeem (onze ogen) nabootsen om beelden vast te leggen vanuit verschillende gezichtspunten. Maar er zijn ook 3D camera's met meer dan twee lenzen of met slechts één lens die van positie kan veranderen om dieptegegevens te verkrijgen. In tegenstelling tot normale 2D
camera's , die alleen de objecten in een scène als plat beeld vastleggen, kunnen 3D-camera's de afstand tussen het object en de camera vastleggen en zo de driedimensionale coördinaten van het object verkrijgen.
Terwijl de 3D-technologie zich is blijven ontwikkelen, zijn er ook andere manieren gekomen om 3D-gegevens vast te leggen. Twee andere bekende 3D-technologieën zijn ToF (Time of Flight) en Structured Light.
-
ToF-camera's werken door infrarood licht (IR-licht) op een object af te vuren. Het IR-licht weerkaatst vervolgens van elk deel van dat object terug naar de camerasensor. De camera kan aan de hand van de verstreken tijd bepalen, met de interne computer processor van de camera, hoe ver van de camera elk deel van het object zich bevond.
-
Structured Light camera's gebruiken een lichtbron zoals een projector om een bepaald patroon - vaak strepen - op het object te projecteren. De manier waarop de geometrie van het licht wordt vervormd door het oppervlak van het object, vertelt de camera de vorm- en dieptegegevens van dat object. Op deze manier kan een object 3D-gescand worden.
Hoe werken 3D-camera's?
3D-camera's worden ook wel "stereoscopische camera's" genoemd. Dit type camera's neemt beelden op in drie dimensies. De camera's zijn meestal uitgerust met twee lenzen - maar soms zelfs meer! Elke lens heeft een eigen beeldsensor om beelden mee vast te leggen. Deze 2 (of meer) afbeeldingen worden op vrijwel dezelfde manier gemaakt vanuit een nét iets andere hoek. Hierdoor kunnen 3D-camera's de menselijke ogen simuleren. Ons brein verwerkt de beelden die onze ogen vastleggen en 'plakt' ze aan elkaar, terwijl onze hersenen een gevoel van diepte toevoegen. Dit is wat we de 'derde dimensie' noemen. Op een vergelijkbare manier verwerkt ons brein de 3D-beelden die door een 3D-camera zijn vastgelegd in driedimensionale beelden. Het unieke vermogen van een 3D-camera is dus om na te bootsen wat de normale menselijke ogen zien. Het is daarom belangrijk om toe te voegen dat de twee menselijke ogen ongeveer 6 centimeter van elkaar verwijderd zijn.
Wat is het verschil tussen een 3D-camera en een 360-gradencamera?
Om te beginnen zijn 3D-camera's uitgevonden om diepte te brengen in de beelden die door het menselijk oog kunnen worden gezien. Het concept achter een
360 graden camera is om een gevoel van immersie, ook wel onderdompeling, te creëren voor de kijker tijdens het bekijken van de beelden. Met andere woorden: 360 graden camera's geven de kijker het gevoel dat hij of zij deel uitmaakt van de scène. Met beelden van een 3D-camera kan de kijker die scène alleen met een gevoel van diepte zien, maar het is niet zo meeslepend als wanneer je de 360-gradenervaring hebt.
3D-camera's en 360 graden-camera's kunnen beide worden gebruikt om virtual reality-video's te maken. Maar de afbeeldingen van 3D-camera's hebben enkele extra bewerkingsstappen nodig: de afbeeldingen moeten aan elkaar worden gehecht om een VR-video te maken. Bij 360 camera's is dit 'plakken' niet nodig, want alles wordt in één keer vastgelegd. Dus als dat meer klinkt als iets waarin je geïnteresseerd bent, probeer dan eens een
360 graden camera te huren.